Gidişlerin fazla olduğu bir içte nasıl çoğalır kalışlar, gelişler?
Yarım nasıl tam olur yarım bile tükenirken
İçinden kendini yok etmek büyük külfet
İnandığın, inandığını sandığın kendi gerçekliğinin büsbütün yalana dönüşmesi
Tuttuğun tüm dalların bir bir kırılıp silinmesi
Ne uçacak bir kanat, ne duracak bir gönül kalmamışken
Gerçek; kaybettiğinde kazandıkların işte
Kendin tamamen bittiğinde içine doğan o güneş
Kaybetmek sonsuz bir uçurum
Ona bedel doluşlara sabretmek yangın gibi yürek ister ey can
Bu kayıplarda gitmemeyi başarıyorsan senden değil Rabbinden...
Bu öyle bir illüzyon ki,
İçine Rabbinin dolmasını isteyen,
Kendine ait her şeyi kaybetmeye razı olsun
Finali görmeye gönlü olan sabretsin...sabretsin...sabretsin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder