Umut; öncelikle Hüsnü Zan'dır. (Güzel ve İyi Düşünmek)
"Yolun Başında Hissettiğimiz Mutlu Son Duygusudur."
Bu yaşam yolculuğumuzda, sonuna kadar yürüyebilmemizi sağlayacak olan yol arkadaşımızdır.
Sadece olacak olan geleceğe değil, olmuş ve olmakta olana da güzel bakmak sanatıdır.
Her yerin taşlarla çevriliyken, taşları değil, orada açmış tek bir filizi görebilme yeteneğidir. Yani Karamsarlığın zıddıdır Umut. Karamsar kişi, sadece taşları görür ve kendini zorluklar içinde çaresiz hisseder. Bu çaresizlik onu, kendine acımaya ve bulunduğu yer için isyan etmeye kadar götürür. Ancak Umut yeteneği bize, o filize ulaşabilme isteği verir ve bunu başarabilmek için taşları geçmemize yardımcı olacak adımları daha pozitif, daha kolay atacağımız iradeyi sağlar.
Umut; yolun başından sonuna ulaşmada, işimizi zorlaştıran o taşların arasından, işte o filize sahip olduğumuzda yaşayacağımıza inandığımız mutluluk duygusuyla daha kolay ilerleyebilmemizi sağlayacak olan güzel bir yol arkadaşımızdır.
Umut, genellikle yoklukta belirir. O an neyin yokluğu bizi üzüyorsa ve bize hayatı zorlaştırıyorsa, o şeyin varlığına dair hayaller kurmaya başlarız ve birden kalbimizde sanki o şey oluvermiş gibi güzel, pozitif bir duygu hissederiz. İşte o duygunun adıdır Umut. Bize bir amaç belirleyendir. O duyguya bizi ulaştıracağına inandığımız şeye karşı birden istek duymaya başlarız. İstek de irademizi çalıştırmamızı ve o duyguya ulaşacağımız şeye sahip olabilmek için gerekli adımları atabilecek gücü elimize almamızı sağlar.
Umut kalbe atılan pozitif bir tohumdur ve Umudun zirvesi; asla pes etmemektir. Yolun ortasındaki zorlukların üzüntüsünü, sonunda yaşayacağımıza inandığımız büyük mutluluk hissiyle sarıp örtebilmektir.
Çünkü yaşam bir yoldur. Sadece dünya yaşamı değil, ölümden sonrası da bir yoldur. Asla durmaz, asla bitmez. Bu yolun bir sonu belki de hiç yoktur. Yeni amaçlar, yeni yollar, yeni hayaller ve yeni umutlar her zaman olacaktır.
İşte bu yüzden umut, sadece dünyayı değil, tüm varoluşu kapsar… Bu sebeple can çıkmadıkça umut kesilmez denmiştir belki de. Çünkü “Can” bedenden çıksa da ruhtan çıkmaz. O hep varsa, umut da hep vardır.
Umut kalbe atılan pozitif bir tohumdur ve Umudun zirvesi; asla pes etmemektir. Yolun ortasındaki zorlukların üzüntüsünü, sonunda yaşayacağımıza inandığımız büyük mutluluk hissiyle sarıp örtebilmektir.
Çünkü yaşam bir yoldur. Sadece dünya yaşamı değil, ölümden sonrası da bir yoldur. Asla durmaz, asla bitmez. Bu yolun bir sonu belki de hiç yoktur. Yeni amaçlar, yeni yollar, yeni hayaller ve yeni umutlar her zaman olacaktır.
İşte bu yüzden umut, sadece dünyayı değil, tüm varoluşu kapsar… Bu sebeple can çıkmadıkça umut kesilmez denmiştir belki de. Çünkü “Can” bedenden çıksa da ruhtan çıkmaz. O hep varsa, umut da hep vardır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder